در طلیعۀ بهار طبیعت، شکوفایی و سرسبزی، سرافرازی و حرکت، رویش و جوشش همراه با همت مضاعف و کار مضاعف را برای خودم و شما خوانندگان گرامی آرزو می‌کنم.
موضوع تفکر را با طرح سؤال و تمرین‌هایی دراین‌باره آغاز کردیم. سؤال به‌عنوان کلید اصلی معرفت و تفکر ابزار بسیار مناسبی برای به‌جریان‌انداختن فکر است. در دفترچه‌ای که به همین منظور فراهم کردید، مثال‌ها و تمرین‌هایی را نوشتید.
درادامه، بحث بسیار مهم تدبر را نیز مطرح کردیم که ان‌شاءالله مباحث مربوط به مدیریت تفکر را تقدیم می‌کنیم. تدبر تهیۀ مواد خامی است که فکر در آن کار می‌کند.
برای اینکه انسان به ساختمان منظم و محکم فکری برسد، به مصالحی نیاز دارد.
تدبر یعنی فراهم‌کردن این مصالح. ساختمان را نمی‌توان بدون مصالح بنا کرد. بدون تدبر هم نمی‌توان به تفکری منسجم رسید. تدبر یعنی زیر و رو کردن مسئله‌ای ساده یا پیچیده که در زندگی پیش می‌آید. چه بسا، با ارزیابی بعضی حادثه‌های به‌ظاهر کوچک، نتایج بسیار بزرگی به‌دست آوریم؛ همان‌طورکه انسان درهنگام سقوط سیب و به‌زمین‌افتادن آن، موضوع پیش‌آمده را ارزیابی و تحلیل می‌کند و با طرح سؤالاتی، به بعضی از قوانین جهان هستی راه می‌یابد.
فصل بهار و طبیعت زیبایی که ایجاد می‌شود، فرصت بسیار مناسبی است برای این‌گونه تحلیل‌ها و ارزیابی‌ها. از حرکت رودخانه‌ها، چه پیامی می‌گیرم؟ از بارش باران؟ رنگین‌کمان؟ رعد و برق؟ جوشش چشمه‌ها؟ و…؟ می‌توان بخشیدن را از دست‌های ابر آموخت و درخشیدن را از قرص ماه یاد گرفت و نغمۀ تسبیح را از بلبلان شنید.
به‌راستی آیه‌هایی که جلوه‌گری می‌کند، برای ما چه نشانی دارد؟
بیاییم هر شب و روز، پیام‌هایی را به‌عنوان تجربه دریافت کنیم و آن‌ها را در دفترچۀ خود بنویسیم.
حادثه‌ها، پدیده‌ها، نشستن و برخاستن‌ها، فرصت‌ها و… همه و همه حامل پیام‌هایی است که اگر خوب فکر کنیم، هریک بخش مهمی از مصالح ساختمان فکر ماست. حداقل بیست پیام مهم را تا هفتۀ آینده یادداشت کنید.
روزنامۀ خراسان، یکشنبه، ۱۵فروردین۱۳۸۹، شمارۀ انتشار: ۱۷۵۱۵