مجموعـه کتاب پـردازان در دورانـی جرقه هـای شـکل گیریش خـورد کـه بنـده حـدود ده سـال، حضـور و تنفـس در یک فضای بسـیار روح انگیز، جان بخـش و ملکوتـی بـه نـام دوران دفـاع مقـدس و اوایـل انقـاب را تجربـه کـرده بـودم و آن دوره همزمان بـا شکل گیری شـخصیت مـن در مسـجد الجواد بـود. دورانـی کـه من بـدون اغـراق عرض می کنم زبـان توانایی توصیـف آن را نـدارد و نمی شـود برایـش عنوانـی گذاشـت. بایـد فکـری می شـد، جنـگ تمـام شـده بـود، عـده ای شـهید شـده بودنـد، عـده ای مانـده بودنـد و بایـد پیـام ایـن دوران را منتقـل می کردنـد.

خلاصه کـردن ایـن پیام در عمران و آبادی ظاهری جامعه، ظلم بزرگی بـود کـه خواسـته و ناخواسـته گریبان گیـر ایـن نسـل شـد. ولـی در آن دوران عـده ای بودنـد کـه فکـر می کردنـد بایـد کارهـای ریشـه ای تربیتـی کـرد. آن هـا معتقـد بودنـد کـه بایـد بـرای آینـده انقـاب و نظـام و جهـان کادر تربیت کرد. چون ما منتظر امام زمان (عج) هسـتیم و روح انتظـار بـا آمادگـی گـره خورده اسـت.

این ها حرف هایی بـود کـه هجوم مـی آورد و این هجوم ها منشا شکل گیری حرکتی در سال 70 شد. طبیعتا باید به دنبال یک محور و نقطه آغاز می بودیم که مطالعه، فرهنگ مطالعه و تندخوانی را موضوع قرار دادیم. تصمیـم گرفتیـم کاری را آغـاز کنیـم کـه بسـیار سـخت بود، طرفـدار نداشـت، تعریـف نداشت، جایگاه و حامی نداشـت. بـا عنـوان آموزشـگاه مهـارت هـای مطالعـه خراسـان در ذیـل موسسـه آموزشـی امام حسـین (ع) کار را شـروع کردیم. موضوع این بود که عده ای چگونـه مطالعـه کـردن، چگونـه فکـر کـردن و چگونـه رشـد کـردن را آمـوزش ببیننـد. خب طبیعتا باید تولید محتوا می کردیم. مجموعـه کتاب هـای علامـه جعفـری، اسـتاد صفایـی، شـهید چمـران، شـهید مطهـری، حضـرت امـام؛ بعـلاوه حضـور در مجامـع مختلـف و شـاگردی کـردن نـزد اسـاتید مختلـف، پشـتوانه های فکـری حرکـت مـا شـد.

حرکتـی آغـاز شـد کـه مبنایـش مطالعـه، بهـره وری، مهندسـی ذهـن و مغز، موفقیت، خلاقیت و مهارت های عمومی که برای توسـعه فردی و اجتماعـی مـورد نیـاز اسـت، بـود. ده سـال این حرکت ادامه یافت و در این ده سال اتفاقی که افتاد این بود که آن تجربیات تشکیلاتی کم کم به صورت پایلوت در مخاطبین گزینشی ما شکل گرفت و ما از سال 80  بـا تعـدادی از افـرادی کـه همـراه شـده بودند مجموعه کتـاب پـردازان را شکل دادیم و باز دوباره نشستیم برای رشد، نشستیم پای انسان ها.

یک مبنای قوی ای بود به نام بهره وری، به نام رشد، به نام عبودیت، بـه نـام تعـاون، بـه نـام خلاقیـت و ایـن بایـد خـودش را نشـان مـی داد. یـک محتوایـی سـاخته شـده بـود، یـک فرایند هایی شـکل گرفتـه بود، تسـلط نسـبی به بعضی از مفاهیم در اندیشـه بزرگان اتفاق افتاده بود، اعتماد سـازی هایی شـکل گرفته بود. این ها به اضافه فرمول هایی که برای سـاختن محیـط و اداره محیـط فرهنـگ وجـود داشـت، مجموعـا پشـتوانه شـکل گیری کتاب پردازان شـد.