بسم الله الرحمن الرحیم
یکی از نشانه های نظم فکری اعمال ما هستند. ما باید تلاش کنیم هرچقدر که می توانیم به ویژگی‌های عمل اضافه کنیم. عمل پتانسیل بینهایت دارد. می‌دانید چرا؟ چون ما در یک مدت زمان محدود در دنیا می‌خواهیم آذوقه بینهایت را تامین کنیم.
عمل در بطن خودش قابلیت بینهایت شدن را دارد، وگرنه منطقی نبود ما در دنیا در پنجاه سال هفتاد سال زندگی کنیم و بخواهد تا بی نهایت از همین دنیا بهره ببرد. چه رمزی نهفته است که من سی سال، چهل سال زندگی کنم، چه مثبت و چه منفی؛ و بعد یک بی نهایت از این چهل سال نتیجه بشود؟!
این قابل درک نیست مگر اینکه تو باور کنی که عمل در هر لحظه می‌تواند قابلیت بی نهایت شدن را داشته باشد. باید روی این نکته فکر کنید. وارد این بحث نمی شویم.
به کیفیت عمل فکر کنیم
کاربرد این بحث این است که ویژگی های مختلف یک عمل را تمرین کنیم و فقط به عمل فکر نکنیم، به کیفیت عمل فکر کنیم.
پس اگر می‌خواهید به آن هدفی که تعیین کردید برسید، مثلاً می خواهید پولدار شوید باید بدانید چقدر پول؟ و چگونه و با چه مسیری و… ؟
اگر یکی از آپشن های پولدار شدن را رعایت نکنید به آن نمی‌رسید. مثلاً بی نظمی یا بدقولی. اگر خوش قول نباشید به همان نسبت افت می‌کنید. اگر مهارتتان پایین باشد، ارتباطاتان ضعیف باشد یا دانشتان پایین باشد، به همان نسبت افت می‌کنید. پس نکته سوم این است که هدف را مشخص کنید و بگویید برای این هدف لازم دارید چه کارهایی را چگونه انجام بدهید.
امشب تصمیم بگیریم…
سعی کنید هر روز یک بخشی از کیفیت یک کار را تغییر دهید. کیفیت ممکن است سرعت، دقت، زیبایی، نیاز، بستر، نیت و… باشد. در عمل سعی هست، سرعت هست، سبقت، مبنا، الگو، روش، معرفت، عشق، پشتکار و … هست. اگر اینطور زندگی کنیم زندگی هم رنگی‌تر می‌شود. زندگی‌های ما خیلی سیاه و سفید است. زندگی ما صفر و یکی است. باید به طیف تبدیل بشود.